Cadılar Bayramı’nın Kökenini Oluşturan Samhain Nedir?

Ekim ayının son günlerine yaklaştığımız bugünlerde, tabiat ana bizleri yeni bir döngüye buyur ediyor. Sonbahar’ı uğurlayıp kış mevsimine doğru hazırlık yaptığımız bu süreçte, özellikle Amerika ve Avrupa’da kutlanan Cadılar Bayramı için de sayılı günler kaldı. Cadılar Bayramı, kökeni paganizme dayanan ve her yıl 31 Ekim’de kutlanan bir bayramdır. Geleneğe göre, ölülerin ruhları fiziksel dünyadaki insanlara ve ekinlere zarar vermek için hayata geri dönebiliyordu. İnsanlar Cadılar Bayramı vesilesi ile huzursuz ruhları yatıştırmaya çalıştı ve bu uygulamalar günümüzün birçok Cadılar Bayramı geleneğine yol açtı. Peki, bu gelenek nasıl var oldu? Cadılar Bayramı’nı oluşturan Samhain nedir?

Samhain Nedir?

Samhain, eski bir Kelt ruhani geleneğinden gelen pagan bir dini festivaldir. Modern zamanlarda, Samhain genellikle 31 Ekim – 1 Kasım tarihleri ​​arasında hasadı ve yılın karanlık yarısını müjdelemek için kutlanır. 31 Ekim gecesi ölüler diyarı ile yaşayanlar arasındaki perdenin en ince olduğu zaman dilimi olarak kabul gördüğü için, yapılan ritüeller ve gelenekler öte alem ile kurulan irtibata dayanır. Eski Keltler, Samhain’i Sonbahar ekinoksu ile Kış gündönümü arasındaki orta noktada gerçekleşen dört ayda bir düzenlenen ateş festivallerinin en önemlisi olarak da benimsemiştir.

Çoğu insan Samhain’i Cadılar Bayramı olarak bilir, ancak birçok modern Pagan için Samhain, bizden önce gelen ataları onurlandırmak ve yılın karanlık zamanını göstermek için bir Sabbath olarak kabul edilir. Sabbath’lar ise (Yahudilerin kutsal sayılan Cumartesi gününden bahsetmiyorum) Pagan ve Neopaganlara göre doğanın döngüsünü haber veren kutsal günlerdir. Buna göre 8 kutsal gün vardır ve Samhain onlardan bir tanesidir. 8 kutsal gün ise Wheel of the Year (Yılın Çarkı) döngüsüne göre belirlenmiştir. Bu günler; Winter Solstice – (Yule), Imbolc (Candlemas), Spring Equinox (Ostora), Beltane (May Eve), Summer Solstice (Litha), Lughnasadh (Lammas), Autumn Equinox (Mabon) ve Samhain (Hallowe’en).

Wheel of the Year (Yılın Çarkı)

Yılın Çarkı, Paganlar ve Neopaganlar tarafından benimsenen, yılın başlıca güneş olaylarından ve aralarındaki orta noktalardan oluşan yıllık bir mevsimsel bayram döngüsüdür. Eski Kelt kültüründe, geçmişin çoğunda olduğu gibi, zamanın düz bir çizgide ilerlediğinden ziyade bir döngüyü işaret ettiğine inanılırdı. Mevsimler değişir, insanlar ölür ancak onlara göre hiçbir şey kaybolmazdı. Zira her şey bir döngüden ibaretti. Aslında yukarıda isimlerini verdiğim Sabbath’lar, yılın döngüsel dönüşünde kişinin dikkatini kazanıp kaybettiklerine çekmek için tasarlanmıştı. Samhain ise paganların Yeni Yıl’ı olarak kabul görmüştür. Yani hiçbir varlık ölmez yalnızca form değiştirirdi.

Winter Solstice (Yule)

Yule, yılın en kısa günü olan Kış Gündönümü’nün kutlandığı bir gündür. Yule, özünde yaşamın yenilenme döngülerinin yanı sıra yeniden doğuş, gençleşme ve büyümeyi sembolize eder. Antik Pagan dönemlerinde, Kış Gündönümü, insanların yılın yeni güneş tanrısının doğduğuna inandıkları zamandı. Kelt geleneğinde ağaçlar, tanrıların ve ruhların evleri oldukları için kutsal kabul edilirdi. Yule’de güneş tanrısının doğumu şerefine açık havada bir ağaç süslenir ve hediyeler verilirdi. Süslenen ağaca Yule kütüğü de eklenip ateşe verilirdi. Ateş, ülkedeki ışığın yeniden doğuşunu ve yeni başlangıçları simgeliyordu. Kütüğün etrafında toplanan insanlar şarkılar söyler ve geçen yılın zorluklarını simgeleyen kutsal bir parçayı alevlere atarlardı. Sürekliliği simgeleyen, gelecek yılda gerçekleşecek olan yangını başlatmak için Yule kütüğünden bir parça kurtarıldı.

Imbolc

Imbolc (Eski İrlandaca dilinde “göbek içinde” anlamına gelir ve hamile koyunlara atıfta bulunur), Kış Gündönümü ile İlkbahar Ekinoksu ve yeniden doğuş ile arınma arasındaki orta noktadır. Festivalin hamilelikle ilişkilendirilmesi aynı zamanda onu doğurganlık, umut ve geleceğin vaadiyle de ilişkilendiriyor. Aynı zamanda bu kavramlar Kelt tanrıçası Brigid figüründe yer almaktadır. Imbolc’ta Brigid’in doğurganlık tanrıçası rolünü simgelediği erken bir bahar, sabırsızlıkla beklenirdi. Bahar vaadiyle 2 Şubat’taki bu birliktelik, Amerika Birleşik Devletleri’nde “Groundhog Day” ve Hıristiyan geleneğinde eski güneş çarklarının artık Brigid’in haçları olarak yeniden yorumlandığı “St. Brigid’in Günü” olarak kutlanmaya devam ediyor.

Ostara

Imbolc’ta dilenen dileklerin yavaş yavaş gerçekleştiği Bahar Ekinoksu’dur. Ostara’nın tavşan ve yumurta ile ilişkisi büyük olasılıkla eski bir ilişkidir ve bu tür semboller ile genel olarak antik bahar kutlamaları arasında bir bağlantı olduğuna inanılmaktadır. Festivalin adı, şafağın annesi Cermen bahar / bereket tanrıçası Eostre’den geliyor. Farklı geleneklere göre, Ostara’da tanrıça, aylardır uyuduğu yerin altından yeniden ortaya çıkar ve yeryüzünü bereketlendirir. Sabbath’ın vurgusu yeniden doğuş ve yenilenme üzerindeydi ve bu nedenle, labirent kavramı gibi yumurtanın sembolü de özel bir önem taşıyordu. Labirent, İrlanda, Hindistan ve Yunanistan gibi çeşitli bölgelerde Neolitik Çağ’a kadar uzanır ve kişinin kendi içinde daha büyük bir anlam bulmak için kendini mevcut dış gerçekliğinden ayırmasının sembolik bir temsili olarak hizmet eder.

Beltane

Beltane tıpkı Ostara gibi doğurganlığı simgeler ve Yaz mevsiminin gelişini müjdeler. İsmin Kelt güneş tanrısı Bel’e atıfta bulunduğu, ancak kelimenin tam anlamıyla “parlak ateş” anlamına gelen “Bel’s Fire” ifadesinden geldiği düşünülmektedir. Diğer festivallerde olduğu gibi, şenlik ateşleri de Beltane kutlamalarında önemli bir rol oynamıştır. Dans, aynı zamanda, eski zamanlarda genellikle bir ağacın etrafında gerçekleşen kutlamanın ayrılmaz bir parçasıydı. Beltane ritüelleri geleneksel olarak bugün Avrupa’da 1 Mayıs’ta yaz mevsiminin gelişini kutlamak için düzenlenir.

Litha

Litha’da Yaz Gündönümü’nün en uzun günü kutlanır. Litha festivali şenlik ateşlerini, dansları, taze meyveleri ve ballı kekleri ve ziyafetleri içeriyordu. Işığın karanlığa karşı zaferini ve ayrıca ileriye doğru karanlığın ışığı geçeceği bilgisini bize fısıldar. Litha’daki bayramlar ve ateş geleneklerinin yanı sıra yaygın uygulamalar, kişinin kendini görünmeyen güçlerden koruması ile ilgiliydi. Beltane’de daha yeni uyanan doğaüstü varlıkların Litha tarafından tam güçte oldukları ve en büyük zararı verebilecekleri düşünülüyordu. Haziran ayında evlilikler (el orucu ritüelleri olarak da bilinir) yaygındı ve insanlar kutlamanın bir parçası olarak Litha’da evlenmeyi seçerlerdi.

Lughnasadh

Lughnasadh (adını düzen ve gerçekle ilişkilendirilen Kelt kahraman tanrısı Lugh’dan alır) Yaz mevsiminin Sonbahar’a kadar geçtiğini kabul eden bir hasat festivalidir. Hasadın ilk meyveleri tanrı ve tanrıçalara ikram edilirdi. Hasat, Sonbahar’ın gelişi ve ölüm arasındaki bağlantı Lugh ve üvey annesi Tailtiu’nun hikayesinde sembolize edilmektedir. Tailtiu, kendini toprağı sürmeye özverili bir şekilde adayan ancak bunu yaptıktan sonra yorgunluktan öldüğüne inanılan bir figürdür. At yarışı, okçuluk yarışmaları, eskrim maçları, yarışlar ve güreş gibi fiziksel yarışmalar Lughnasadh’daki şenliklerin bir parçasıydı ve topluca Tailteann Oyunları olarak biliniyordu. Bunların hepsi Tailtiu’yu sembolik olarak onurlandırmak ve cenazesine bağışta bulunmak için düzenleniyordu.

Mabon

Mabon, Sonbahar Ekinoksu’dur ve tüm bir yıl boyunca yapılanların hasat vaktidir. Mabon ritüelleri, Sonbahar’da yeraltı dünyasına giren ancak İlkbahar’da geri dönecek olan tanrıçanın kaybına bir atıftır. Bu motif en iyi antik Yunan’da Persephone ve Demeter’in hikayesiyle bilinmesine rağmen, hemen hemen her antik uygarlığın yeraltı dünyasına inen ve daha sonra insanlığa hayat ve refah getirmek için geri dönen bir tanrı veya tanrıçayı içeren bir hikayesi bulunmaktadır. Kelt inancına göre, bereket tanrısı Cernnunos, Mabon zamanında veya civarında yeraltı dünyasına girdi ve Yeşil Adam olarak Ostara veya Beltane’de dünyaya geri dönmüştür.

Wearethehippies 2020