Deneysel tınıların Psychedelic Rock ile olan işitsel büyüsü: Uluru
Psychedelic rock’ın akıl almaz atmosferine ayakları yere sağlam basan adımlar atan, Kadıköylü bir grup var karşımızda: Uluru. Ve şayet son dönemlerde iyi ve özgün müzisyenlerin yokluğundan ötürü müzik endüstrisini bir çöle benzetecek olursak, sık sık suyun bize gözüktüğü fakat saman alevi gibi sönen bir takım seraplara maruz kaldığımızı, birden parlayıp sönüveren gruplar ile karşılaşarak hevesimizin bir miktar kursağımızda kaldığını da söyleyebiliriz. Böylesine bir çölde, gitar tellerinin üzerine dökülen kum taneleri arasında Uluru, bize “gerçek”liğinden emin olduğumuz bir vahayı sunar gibi, derinlikli, sarsıcı fakat kendini de bir o kadar gizleyen bir karanlıkla kulaklarımızdan içeriye doğru süzülüyor. Kendini bilmeye dair yapılan içsel ve kaotik yolculuklar gibi bir sonraki adımda nelerin olacağını kestiremediğiniz tınılar karşılıyor sizi Uluru’nun müziğinde. Ve sanıyorum ki onları deneysel kılan şeylerden birisi de biraz bu. Bu içsel ve kaotik yolculukta güneşin sıcağının sizi kavuracağı ve gecenin soğuğunun üzerinize kehanet gibi çökeceği bir yolculuğun karanlık tarafıyla sizi buluşturan, psychedelic bir…